An early rebreather

Een zeer opmerkelijke rebreather was de bathysfeer van William Beebe en Otis Barton. Recent wist ik de hand te leggen op de originele eerste uitgave van de Nederlandse versie uit 1935. Dit fantastische boek beschrijft de verhalen hoe de eerder genoemde ontdekkingsreizigers zich met een bathyscaaf tot 3028 foot lieten zakken.
Aan deze avonturen is dit prachtige boek gewijd die de details beschrijft.

De beide heren lieten zich in een druk bestendige bol opsluiten en lieten zich aan een stalen kabel zakken naar de peilloze dieptes bij het eiland Nonsuch op de Bahamas. Aan de stalen bol was naast de huiskabel slechts een kabel met een draad voor stroom voor de lamp en voor telefoon.

Later realiseerde ik me dat we hier met een erg vroege rebreather van doen hebben!

A very remarkable rebreather was the ‘Bathysphere’ from William Beebe and Otis Barton. Recently I managed to collect the original first Dutch edition from 1935 of the book about this rebreather. In this marvellous book, you can read how the above-mentioned explorers descended with a ‘Bathyscaaf’ to 3028 feet.

A wonderful book, where you can find all the details, is devoted to these adventures.

Both men had themselves locked up into a pressure resisted ball to descend by a steal cable to the very depths near the island Nonsuch at the Bahamas.

Attached to the ball of steal, next to the house cable, there was only one cable with a wire for the current for both light and telephone.

It took me a little while before I realised this story is about a very early rebreather system.

Hierboven ziet U wat deze onwaarschijnlijk dappere reizigers bij zich hadden. Duidelijk is te zien dat er twee kleine cilinders met zuurstof meegingen. Uit het boek is op te maken dat de bathyscaaf volledig voorzag in de adembehoefte van de twee wetenschappers. De truc zit hem in het feit dat ze Protosorb meenamen. Dit goedje ging een chemische reactie aan met de uitgeademde kooldioxide. Door nu de zuurstof toevoer zodanig te regelen dat deze vrijwel identiek was aan het metabolische verbruik van de twee inzittenden was er sprake van een balans. De juiste dosis zuurstof kon eenvoudig worden gemeten met een manometer. Zodra er sprake was van overdruk werd de flowmeter iets lager gedraaid. Geniaal en ongelofelijk tegelijk. Stel je voor dat beide heren op bijna 1000 meter diepte bij een druk van 101 bar in een kogel door een glazen raampje zaten te kijken.......

Above you can see the equipment these unbelievable brave voyagers took with them. You can clearly see that two small cylinders of oxygen were taken. The book tells that respiration by the two scientists was completely provided for by the ‘Bathyscaaf’. They managed to do so by taking Protosorb with them. This material caused a chemical reaction with the carbon dioxide that was exhaled. By adjusting the oxygen supply to the metabolism of the two occupants, a balance was created. The correct amount of oxygen was easily measured by a pressure gauge. As soon as an overpressure was noticed, the flow was turned down.

A touch of genius, but also unbelievable; Imagine, both gentlemen, at a depth of almost 1000 meter with a pressure of 101 bar, looking out of a little glass window of a steal ball ……

Hier ziet U dat voor het sluiten van de hoofddeksel er zuurstofcilinders werden aangereikt. Ook is hier fraai het type afdichting te bewonderen. Hoe kreeg men in 1930 een flens drukvast dicht bestendig tegen een druk van meer dan 100 bar? Wel, relatief eenvoudig. Er werden 10 zeer zware bouten gebruikt, en het deksel werd met loodwit (loodoxidant met afdichtende werking = een soort ouderwetse loctite) ingesmeerd. Hierna werden de bouten met zware hamers aangeslagen tot groot ongenoegen van de inzittenden!

Here you can see that before the main hatch was closed, the oxygen cylinders were handed. Also you can admire the type of sealing material. How, in 1930, was it possible to protect a flange against a pressure of more than 100 bar? Well, relatively simple. Ten very heavy bolts were used and the hatch was greased with white-lead (lead-oxidant with sealing activity = a kind of old fashioned loctite). After that, the bolts were hammered into the ball, which was not at all appreciated by the occupants!

Na elke tussenperiode of modificatie van de bathyscaaf werd een test uitgevoerd tot op de beoogde diepte, zonder bemanning. Zo werd er omstreeks 1931 een nieuw glas geplaatst en werd de bathysfeer naar ca 400 meter neergelaten. Na weer aan dek te zijn gezet bleek bij het losdraaien van de centrale vleugelbout, dat er water in de sfeer zat. Dit kondigde zich aan door een extreem piep geluid van een mengsel van water en lucht wat zich bij een druk van 41 bar wil bevrijden. Het dek werd vrijgemaakt om ongelukken te voorkomen.

After every pause or modification of the ‘Bathyscaaf’ a test was performed to a planned depth but without crew. About 1931 new windows were placed and the ‘Bathysfeer’ was descended to roughly 400 meter. Back on deck, after loosening the main vane bolt, water was discovered in the Bathyscaaf.

It was detected because of its extreme peeping noise by a mixture of water and air that wanted to get out at a pressure of 41 bar. The deck was cleared to prevent further accidents. This was not completely without reason as after the bolt was further loosened, the noise and power of the water increased…

For the first time it became clear to what enormous pressure the crew had been exposed. If the window was broken during the expedition, not much would have been left of the people inside. Amazing how a remarkable man who has experienced all this also can provide us with an amazing story.

Niet geheel onterecht bleek, want nadat de bout verder werd losgedraaid nam het geluid en de kracht van het water toe..

Hier werd pas voor het eerst duidelijk aan welke immense druk de reizigers bloot stonden. Als tijdens de expeditie een raam het had begeven was van de inzittenden niet veel overgebleven. Een bijzonder mens die dit ondergaat en hierover ook nog een fantastisch verslag doet...

Hier als illustratie weergegeven hoe de bathysfeer er in 1934 uitzag. Inwendig was er inmiddels het nodige aangepast. Let op de schijnwerper die voor het rechtse ruitje stond opgesteld. De Protosorb is later in een kan geplaatst met een ventilator er boven zodat er een constante flow door de korrels ontstond. Waar kennen we dit toch van ....

Here you can see how the ‘Bathyscaaf’ looked like in 1934. Inside necessary arrangements were made. Look at the searchlight installed at the window on the right. The Protosorb was paced later in a can with a fan on top so a constant flow through the grain material was managed. Were have we seen that before….

Hier beide avonturiers/wetenschappers/helden in hun bathyscaaf. Pas 30 jaar later zou het diepte record van Beebe door Jacques Picard worden verbeterd en wel naar 11.000 meter ! Eveneens in een bathyscaaf. De Trieste.

Voor gedetailleerde informatie over Beebe's avonturen zie de volgende website;

Here you can see both adventurers/scientists/heroes in their ‘Bathyscaaf’. Only 30 years later the depth record set by Beebe was improved by Jacques Picard up to 11.000 meter! Also in a ‘Bathyscaaf’. The Trieste.

For detailed information about Beebe’s adventures, look at the following website;

http://en.wikipedia.org/wiki/William_Beebe

Bron; 800 meter onder de zeespiegel; William Beebe 1935

translation thanks to Rita Oosterbaan.

Please sign my Guestbook